ไม่ใช่ทุกบ้านที่ต้องเล่าเรื่องด้วยความอบอุ่น บางหลังกลับเลือก “ความนิ่ง” เป็นภาษาหลักของตัวเอง
บ้านหลังนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากศิลปะของความเรียบง่าย (Minimalism) และความเป็นระเบียบของโครงสร้างแบบญี่ปุ่นผสมความเฉียบคมแบบ Bauhaus โดยต้องการพื้นที่ที่ นิ่ง เงียบ และมีระบบ เพื่อเป็น “ฉากหลัง” ให้กับชีวิตที่มีจังหวะของตัวเอง
ทุกเส้น ทุกระนาบ ทุกแสงเงาในบ้าน ถูกคิดให้ “เรียบ” แต่ “ไม่ว่างเปล่า”
พื้นที่หน้าบ้านเปิดโล่งให้กับรถยนต์ที่ไม่ได้มีไว้เพียงจอด แต่เป็นส่วนหนึ่งของการจัดองค์ประกอบ
ต้นไม้ใหญ่ที่แทรกกลางโครงสร้างคอนกรีต ไม่ใช่แค่ต้นไม้ แต่คือ “ช่องว่าง” ที่สร้างจังหวะให้บ้านหายใจ
ผนังเรียบแต่มีเส้นแนวเฉียงซ่อนอยู่—เหมือนความคิดที่ลึกแต่ไม่จำเป็นต้องอธิบาย
แปลนภายในจัดวางให้แต่ละห้องเชื่อมโยงกันผ่าน flow ของแสงและฟังก์ชัน
ห้องนั่งเล่นเชื่อมต่อกับโถงบันไดแบบ double volume
ครัวซ่อนอยู่ด้านหลังเพื่อคงความเรียบที่หน้าบ้าน
และทุกบานกระจกไม่ใช่เพียงเพื่อเปิดมุมมอง แต่เพื่อให้บ้านสื่อสารกับธรรมชาติรอบตัว
บ้านหลังนี้จึงไม่ใช่แค่ “ที่อยู่”
แต่มันคือ พื้นที่ส่วนตัว ที่บอกเล่าความคิดผ่านรูปทรง ความว่าง และความนิ่ง—แบบไม่ต้องมีคำพูดใดๆ
Floor 1
Floor 2
